In de negentiende eeuw heerste er in Nederland maar ook in Duisland en andere landen in Europa armoede vooral onder de arbeiders. Ook de naaisters wisten niet hoe ze in leven moesten blijven. Zij waren genoodzaakt naast hun werk andere manieren te vinden om aan de kost te komen.

"Voor zover de naaisters een onzedelijk leven leiden werden zij daartoe gedreven worden door het lage loon. Andere omstandigheden, die daartoe aanleiding zouden kunnen geven, bestaan niet." aldus een citaat uit die tijd.

Uit deze toestanden is de enorme stijging van de prostitutie in Berlijn te verklaren. Van 2241 vrouwen, die in 1875 onder politietoezicht stonden, steeg het aantal zulke prostitués in Berlijn tot 3769 in 1884. Het is echter algemeen bekend, dat de onder politietoezicht staande vrouwen slechts een klein deel uitmaken van het geheel aantal prostitués, dat in Berlijn alleen al op 30.000 wordt geschat en iets dergelijks vindt men in alle grote steden.

"Want", zo gaat het citaat verder "een fabrieksarbeidster, die trots handenarbeid en ontbering niet in staat is haar noodzakelijk levensonderhoud te verdienen, moet òf haar lichaam verkoopen òf verhongeren."

Het aantal onechte geboorten neemt dan ook schrikwekkend toe en hiermede het leger van vagebonden, dieven en moordenaars. 'Zo zien wij een afschuwelijk tafreel zich voor onze oogen ontrollen. De oorzaak ligt in de jammerlijk lage loonen.'

Meek de hoofdpersoon 'In de vrouw met de schelp' had als ambitie naaister worden. Hoe zij in haar levensonderhoud voorziet lees je in dit boek.